«روزان»: روابط ایران و کشورهای اروپایی در روزهای اخیر با سرعت در حال تغییر است و اگر خبرهای این حوزه را پیگیری کنیم متوجه خواهیم شد که رفته رفته این روابط باتوجه به نفوذ ایرانی‌تبارهایی که مخالف سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران هستند، در حال مسدود شدن است.
اخیرا رئیس پارلمان اروپا اعلام کرد: تا اطلاع ثانوی ارتباطات و گفتگوهای مستقیم میان این نهاد اروپایی و جمهوری اسلامی ایران قطع می‌شود. خانم متسولا همچنین با اشاره به سرکوب خشونت‌آمیز معترضان در ایران تاکید کرد که «اروپا چشمان خود را روی معترضانی که چشم امید به ما دارند، نخواهد بست.»
به گزارش یورو نیوز، روبرتا متسولا، رئیس پارلمان اروپا با اشاره به وقایع دو ماه اخیر ایران با استقبال از تحریم های بیشتر علیه جمهوری اسلامی ایران خبر داد که نمایندگان پارلمان تصویب کرده‌اند تا اطلاع ثانوی هیچ گونه تماس مستقیمی میان پارلمان اروپا و همتایان رسمی در ایران نداشته باشند.
رئیس پارلمان اروپا همچنین ویدیویی از سخنرانی خود را که به اعتراضات ایران پرداخته بود در صفحه توییتر خود به اشتراک گذاشته و هشتگ «زن، زندگی، آزادی» را هم به زبان فارسی در پایین توییت خود قرار داده است.
گفتنی است این تصمیم، صرفاً ناظر به روابط بین پارلمانی است و به معنای قطع رابطه سیاسی بین ایران و کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیست. با این حال می‌تواند مقدمه‌ای برای بحران بیشتر بین روابط ایران و اروپا محسوب شود.
پیشدرآمدی بر قطع روابط ایران و اروپا
«فریدون مجلسی»، تحلیلگر مسائل بین‌الملل در پاسخ به این سوال که قطع روابط «پارلمان اروپا» با ایران چه تاثیری بر روابط دیگر دولت‌های اروپایی خواهد داشت، می‌گوید: «در ابتدا باید به این موضوع اشاره کنیم که پیش از این پارلمان اروپا ارتباط خاصی با ایران نداشت و تنها در سطح دیپلماتیک، دیدارهایی در حاشیه اجلاس‌ها و … شکل می‌گرفت. اینکه پارلمان اروپا در واکنش به ناآرامی‌های داخل ایران تصمیم به قطع رابطه گرفته است، نمی‌تواند تغییری در روابط پارلمان و ایران به وجود بیاورد. در این باره باید بگوییم که این یک واکنش کاملا تبلیغاتی و رسانه‌ای است ولی فراموش نکنید که این پارلمان به دلیل آنکه در سطح اروپا نفوذ دارد می‌تواند تاثیر زیادی بر روابط ایران و دولت‌های اروپایی بگذارد. به این موضوع هم توجه کنید که «پارلمان اروپا» در پارلمانهای ملی کشورهای اتحادیه اروپا نیروهای زیادی دارد که می‌تواند در تصمیمات دولت‌ها تاثیرگذار باشد. نمی‌توانیم به صورت مستقیم بگوییم که این تصمیم پارلمان اروپا باعث قطع کامل روابط ایران و اروپا خواهد شد ولی این تصمیم می‌تواند پیشدرآمدی بر قطع کامل روابط ایران و اروپا باشد.»
این تحلیلگر مسایل بین‌الملل با تاکید بر اینکه نمایندگان این پارلمان همواره از سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران انتقاد می‌کنند ادامه می‌دهد: «امروز می‌توانیم در پارلمانهای ملی و البته در پارلمان اروپا، ایرانی‌تبارهایی را مشاهده کنیم که یا پیش از این پناهنده شده‌اند و یا اینکه از پدر و مادر ایرانی در اروپا متولد شده‌اند و بنا به دلایلی همواره به سیاست‌های ایران انتقاد می‌کنند. اظهارات برخی از نمایندگان پارلمان اروپا تا حدی است که وزارت امور خارجه همواره به آنها واکنش نشان می‌دهد. اینکه پارلمان اروپا در چنین وضعیتی روابط خود را با ایران قطع کرده است را باید در ادامه جبهه‌ای دانست که علیه جمهوری اسلامی ایران در جهان شکل گرفته است. پارلمان اروپا در همراهی با برخی کشورهای اروپا، آمریکا، عربستان سعودی و البته اسرائیل تصمیم گرفته است در جبهه علیه ایران حضوری فعال داشته باشد. همانطور که اشاره کردیم ایرانی‌تبارهایی که در پارلمان اروپا و پارلمانهای ملی اروپایی حضور دارند از چنین اقداماتی علیه ایران استقبال زیادی می‌کنند.»
مجلسی با اشاره به اختلافات این روزهای ایران با آژانس انرژی اتمی و دیگر جبهه‌هایی که علیه جمهوری اسلامی ایران در فضای بین‌الملل شکل گرفته است، اضافه می‌کند: «اروپا نه‌تنها در زمینه مسائل حقوق‌بشری و ناآرامی‌های داخلی با ایران اختلافاتی دارد بلکه در مورد جنگ اوکراین و روسیه، واکنش‌های تندی به ایران نشان می‌دهد و حتی دست به تحریم ایران هم زده‌اند. وضعیت به‌نوعی است که به‌نظر، روابط ایران و کشورهای اروپایی که همواره در کنار آمریکا ایستاده‌اند، گام به گام در حال باریک‌تر شدن است. در کنار اختلافات ایران و اروپا باید نگاهی هم به روابط ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بیندازیم که بعد از صدور قطعنامه علیه ایران، حالا مقامات ایران اعلام کرده‌اند که غنی‌سازی را تا بیش از ۷۰ درصد افزایش خواهیم داد. باتوجه به همین اختلافات می‌توانیم بگوییم که روابط ایران با بخشی از جهان رفته رفته در حال مسدود شدن است. اگر وضعیت در همین مسیر حرکت کند به‌زودی شاهد آن خواهیم بود که دولت‌های اروپایی سفیرهای خود را از ایران فرا می‌خوانند تا از آنچه اکنون روابط دیپلماسی می‌خوانیم، تنها یک دریچه باقی بماند تا اگر درگیری نظامی درگرفت، بتوانند مذاکراتی انجام دهند.»
