خانم لیندال ساکس سفیر استرالیا در ایران در کنار خداحافظی رسمی با مقامات وزارت خارجه ایران، روز آخر حضور در ایران، خیلی شیک جلوی دوربین فیلم‌برداری ایستاد و با ضبط و پخش یک فیلم ۱ دقیقه و ۲۶ ثانیه‌ای گفت که مأموریتش در ایران به پایان رسیده است و به این طریق با مردم ایران نیز خداحافظی می‌کند. در سفر بودم که ویدئو را دیدم و تصمیم گرفتم پس از بازگشت یادداشتی در پاسخ به آن بنویسم، که با بیماری‌ام در طول هفته گذشته همراه شد و نوشتن این یادداشت یک هفته به تأخیر افتاد.
خانم سفیر در آن ویدئو از ایران با عنوان کشور شگفت‌انگیز با فرهنگ غنی و باستانی و تاریخ مسحورکننده‌اش یاد کرد. از سفر به تمام استان‌های ایران و شگفت‌زدگی‌اش در برابر پاسارگاد و شوشتر و شیراز و اصفهان و یزد، از رفتن به کنار دریاها و دریاچه‌های ایران و صعود به برخی از کوه‌های ایران و لذت دیدار مردم و زنان گفت، و نیز از سفر به شمال و دریای کاسپین تا خلیج فارس. خلیج فارس؟! به گوشم شک کردم. دو بار و سه بار گوش دادم. در کلام او پرشین کنار گلف نمی‌نشیند. پرشین جایی در دهانش پیدا نمی‌کند. زبانش به این کلمه نمی‌گردد. مگر می‌شود وقتی خانم سفیر از تاریخ بلند و فرهنگ غنی ایران می‌گوید نداند که مرزهای جنوبی ایران به خلیج فارس می‌رسد نه خلیج!
احتمالاً در سفارت‌خانه ایشان نقشه‌هایی از ایران وجود دارد و ایشان بارها در روی نقشه نام درشت خلیج فارس را دیده است؛ مگر آن که در نقشه‌های موجود در سفارت استرالیا، عنوان فارس از روی نقشه پاک شده باشد. چرا در کنار آن همه تعریف و تمجید از جغرافیا و تاریخ و مردم و بویژه زنان ایران، خانم سفیر، از به کار بردن پرشین برای خلیج فارس اعراض می‌کند؟ مگر می‌شود نام دریای کاسپین را فراموش نکند، ولی نام خلیج فارس را فراموش کند؟
گویی می‌خواهد برای کوچکی تاریخ رسمی استرالیا در مقابل تاریخ بلند و غنی ایران با نادیده گرفتن نام کهن خلیج فارس، مکانیسم دفاعی درونی ایجاد کند، و یا این تناقض گفتاری را برای شادمان کردن دولت ـ ملت‌های عربی ۷۰-۶۰ ساله به مثابه خنجری به دل ایرانیان فرو برد، آن هم با همراه کردن کلماتی زیبا از ایران تا درد آن کمتر احساس شود. عجیب است که ایشان از مهربان و خونگرمی و مهمان‌نوازی مردم ایران نسبت به خودش یاد می‌کند، اما نمی‌داند که پاسخ این مهربانی و مهمان‌نوازی چنین سخن نادرست و ناگواری نیست که بر ما می‌نوشاند. پاسخ سفارت استرالیا نسبت به این بی‌توجهی به ظاهر عمدی خانم سفیر چیست؟
متأسفانه در طول این مدت هیچ بازخوردی نسبت به این ویدئو از سوی وزارت خارجه کشورمان ندیدیم. پاسداری از مرزهای سرزمینی و دیپلماتیک ایران، وظیفه این وزارت‌خانه است که امیدوارم به نحو درخور و شایسته در این مورد خاص به انجام برسد.
