علیرضا حسینی گفت: دولتها همواره اجازه ساخت فیلم را برای سینماگران یک امتیاز در نظر گرفتند که از سوی دولت به آنها داده می‌شود و این مشکلی است که همیشه وجود داشته و انتظار داریم دولت جدید نگاهش را به سینما و سینماگران تغییر دهد.
علیرضا حسینی، تهیه کننده و عضو هیئت رئیسه خانه سینما، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره، بیم و امید سینماگران و اولویت‌های فرهنگی و هنری موجود که انتظار دارد رئیس جمهور آینده به این مسائل رسیدگی کند، اظهار کرد: به عنوان یک سینماگر انتظارم از دولت و رییس جمهور جدید انتظار ویژه‌ای نیست بلکه مطالباتی است که همواره وجود داشته است و از دولت فعلی و دولت‌های قبلی نیز این مطالبات مطرح بوده است.
حسینی تصریح کرد: در وهله اول سینماگران حق دارند مانند همه مشاغل حرفهای امنیت شغلی، فکری و اجتماعی داشته باشند. امنیت شغلی در برابر مشکلات بیمه و بازنشستگی، معضل بیکاری، معافیت تولید پروژه ها از مالیات، تأمین مسکن و سهل شدن شرایط برای تولید و اکران و پخش در داخل کشور و تسهیل حضور بین‌المللی آثار تولید شده است که مسائل بسیار مهمی برای سینماگران هستند، اما اهالی سینما و فرهنگ و هنر علاوه بر این انتظارات که همواره مطرح شده‌اند انتظار رعایت کامل حقوق حرفهای و فرهنگی از دولت آینده را دارد.
وی افزود: مسئله مهمی که به حقوق حرفهای سینماگران مربوط می‌شود این است که دولت فعالیت حرفهای سینماگران را جزو حق و حقوق آنها بداند و آن را یک امتیاز ویژه محسوب نکند، به عنوان مثال یک پزشک وقتی مدارک تحصیلی لازم را به دست می‌آورد و به او مدرک پزشکی داده می‌شود برای هر ویزیت یا عمل جراحی از او درخواست سند و مدرک کاری نمی‌کنند؛ این شرایط برای مهندسان نیز وجود دارد چرا که افراد به عنوان متخصصان آن شغل شناخته شده‌اند اما سینماگران برای هر فیلمی که قرار است تولید کنند باید هر بار خود را از ابتدا ثابت کنند و توضیح دهند که چه کاری می‌خواهند انجام دهند و دولتها همواره اجازه ساخت فیلم را برای سینماگران یک امتیاز در نظر گرفتند که از سوی دولت به آنها داده می‌شود و این مشکلی است که همیشه کم و بیش وجود داشته و انتظار داریم در دولت پیش رو به سینما و سینماگران و به مطالبات قانونی و حرفه ای سینماگران توجه ویژه شود.
این تهیه کننده و مستندساز در ادامه گفت: سینماگران همواره باید مشغول ثابت کردن خود باشند و هر بار مثل یک غریبه با سینماگران برخورد می‌شود و برای هر فعالیت حرفهای باید همین مسیر را دوباره طی کنند و همواره باید مشغول اثبات این موضوع باشیم که ما کارمان را بلدیم و دوست داریم و می‌خواهیم فعالیت فرهنگی و هنری انجام دهیم. سینماگر باید در جامعه پیشگام باشد ولی با وجود این مقدار از ممیزی این معادله برعکس شده است، دولتها باید این موضوع را درک کنند و به هنرمندان اعتماد کنند. انتظارات ما انتظارات کاملا صنفی است، تأمین امنیت شغلی از اصلی‌ترین انتظاراتی است که سینماگران از دولت آینده دارند.
حسینی درباره احتمال رسیدگی به مطالبات سینماگران در دولت بعدی گفت: سینماگران به روزهای بهتر و شرایط مناسب برای سینما امیدوار هستند، به شخصه ناامیدی را نمی پسندم و فکر میکنم باید به جامعه برای فردایی بهتر امید دهیم. هر کس که رئیس جمهور می‌شود باید بداند که مردم او را به عنوان خدمتگذار خود انتخاب کرده‌اند، متأسفانه نامزدها معمولاً در دوران انتخابات و تبلیغات برای رأی گرفتن از مردم حرفهای خوبی می‌زنند ولی پس از آن مردم باید اجرای همان وعده‌ها را بارها یادآوری کنند. کسی که مردم انتخاب میکنند باید بداند که قول‌ها و وعده‌هایی که داده را باید اجرایی کند و آنچه که سینماگران انتظار دارند نیز درخواستی نامعقول نیست، بلکه از حقوق اساسی و بنیادی است که در قانون اساسی نیز وجود دارد.
این فیلمساز درباره میزان رسیدگی به معضلات سینماگران در دولت حاضر گفت: انتظارات باید در زمان و موقعیت خودش مورد قضاوت قرار گیرد، شرایط در این چند سال واقعاً سخت بود و بخش عمده‌ای از مشکلات نشأت گرفته از معضلات اقتصادی است و همین معضلات باعث شده تا موجی از ناامیدی در جامعه به وجود آید. شرایط بد اقتصادی موضوعی است که ما آن را احساس می‌کنیم و وقتی شرایط اقتصادی خوب نباشد یکی از بخش‌هایی که به آن بیشتر آسیب وارد می‌شود، سینماگران و فعالیتهای فرهنگی و هنری است. متأسفانه کمترین بودجه از سوی سازمان برنامه و بودجه به سینما اختصاص داده شده و این بودجه آنقدر کم است که اصلاً در برابر مشکلات موجود عددی به حساب نمی‌آمد. به نظرم نمی‌توان همه معضلات را متوجه مدیران سینمایی دانست، می‌دانم مسئولان برای همین بودجه کم بارها رایزنی و تلاش کردند.
وی در پایان تأکید کرد: امیدوارم کسی که رئیس جمهور می‌شود واقعاً رسیدگی به معضلات و مطالبات اقتصادی و اجتماعی مردم را در اولویت قرار دهد و لازم است که دولتها به سمت شفافیت بروند. برخی دوستان بر این عقیده‌اند که کارنامه یک نامزد از برنامه‌ای که ارائه می‌دهد مهم‌تر است اما من بر این عقیده‌ام که قطعاً کارنامه و برنامه باید هم‌عرض باشند، کسی که کارنامه خوبی دارد حتماً با برنامه خوب وارد عرصه انتخابات می‌شود و بالعکس کسی که کارنامه مناسبی ندارد قطعاً برنامه خوبی هم ندارد و بنابراین چنین فردی به سمت شعار دادن می‌رود و ما اگر بخواهیم به شعارهای توخالی بپردازیم قطعاً جایی برای خوش‌بینی وجود ندارد. هنوز کورسویی از امید وجود دارد اما وعده‌های پوچ می‌تواند اندک امید موجود را از بین ببرد، بنابراین بر این عقیده‌ام کسی که می‌خواهد برنامه‌ای ارائه دهد باید واقع‌بین باشد و اگر امکان تحقق وعده‌هایش را دارد آن وعده‌ها را مطرح کند وگرنه پس از اینکه به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد به او خواهیم گفت که او فریبکار است. اگر وعده‌ها صادقانه و کارشناسی شده و اجرایی باشند مطمئناً می‌توان امیدوار بود و ما می‌توانیم به شرایط مناسبی برسیم که در شأن خانواده سینما و جامعه است.
