روایت زدگی اگر چه می تواند توجیه آسانی برای شکست‌ها باشد و بحران دستاورد در نظام سیاسی را متوجه توطئه دشمنان سازد ولی با دور ماندن از واقعیت‌های حاکم بر عرصه‌های اقتصاد و سیاست، تصمیم گیرندگان را دچار خطای راهبردی ساخته و آن‌ها را از اندیشیدن به اصلاحات بنیادین باز می دارد.
سپهر خلجی رئیس شورای اطلاع رسانی دولت اعلام کرده که قرار است دولت از خدمات خود فیلم و سریال تهیه کند؛ آخرین تلاش‌ها برای نمایش موفقیت دولتی که در یک‌سال مانده به انتخابات با بحران دستاورد مواجه شده است. اما واقعیت این است که تاکید بر خلق روایت‌ها تنها منحصر به دولت کنونی نبوده و قامتی به بلندای عمر جمهوری اسلامی دارد.
جمهوری اسلامی دیریست که تصریح کرده که در روزگار جنگ روایت‌ها به سر می برد، به این معنا که در هجوم رسانه هایی که از صبح تا شام می کوشند دستاوردهای آن را انکار کنند، دنبال آن است که روایت هایی واقعی از پیشرفت‌های اش را در داخل و خارج از ایران عرضه کند.
از دید جمهوری اسلامی مخاطبان داخلی رسانه ها افرادی منفعل اند که نسبت به واقعیت های موجود بی اطلاع بوده و در معرض شبیخون رسانه های فرامرزی قرار گرفته اند. همان کسانی که لازم است از رسانه های داخلی روایت های رسمی را دریافت کنند.
از همین منظر است که می توان سرمایه گذاری نظام سیاسی در انجام فعالیت‌های تبلیغاتی، سفارش روایت‌های رسمی، برکشیدن هنرمندان انقلابی، و تمایزگذاری میان هنر ارزشی و غیر ارزشی را بهتر درک کرد. این‌که باید از همه امکانات برای خلق موثرترین روایت‌ها بهره گرفت.
در این میان شاید بتوان نمونه‌هایی از کژ خوانی واقعیت‌های جهانی را به رونق اندیشه های آخرالزمانی هم نسبت داد که اکنون در لایه های فرهنگی جمهوری اسلامی زیر عناوینی مانند نوید فروپاشی تمدن غرب، شکل‌گیری نظم شرقی بر جهان، و پایان یافتن عمر نظام لیبرال دموکراسی جریان دارد.
روایت زدگی اگر چه می تواند توجیه آسانی برای شکست‌ها باشد و بحران دستاورد در نظام سیاسی را متوجه توطئه دشمنان سازد ولی با دور ماندن از واقعیت‌های حاکم بر عرصه‌های اقتصاد و سیاست، تصمیم گیرندگان را دچار خطای راهبردی ساخته و آن‌ها را از اندیشیدن به اصلاحات بنیادین باز می دارد.
