به گزارش خبرآنلاین، میشل اورن در نیویورک پست نوشت: روز ۲۰ مه ۲۰۱۱، در داخل دفتر بیضی کاخ سفید و در مقابل دوربین‌ها، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، درس بزرگی داد. این اتفاق؛ نزدیک‌ترین نقطه به فروپاشی کامل روابط بین اسرائیل و ایالات متحده بود بود.
اورن در ادامه نوشته است: من در آن زمان سفیر اسرائیل در ایالات متحده و از نزدیک شاهد این برخورد بودم. این واقعه تأثیر عمیقی بر من گذاشت و اهمیت روابط بین‌فردی در شکل‌گیری سیاست خارجی را به من نشان داد.
درس‌های آن روز، به‌ویژه هفته گذشته پس از فروپاشی روانی ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، در دفتر بیضی‌شکل در مقابل ترامپ و معاون رئیس‌جمهور یعنی جی‌دی ونس بسیار کاربردی به نظر آمدند.
برای درک اینکه زلنسکی، چطور ممکن است از این مخمصه خارج شود، ارزش دارد که به برخورد میان نتانیاهو و اوباما بازگردیم. زمانیکه نخست‌وزیر اسرائیل با هواپیما به واشنگتن می‌رفت، اوباما اعلام کرد که مرزهای بین اسرائیل و فلسطین باید بر اساس خطوط ۱۹۶۷ باشد. این رویکرد در تضاد کامل با سیاست چند ده ساله ایالات متحده بود.
بی‌بی خشمگین شد. در ملاقات با او در بلیر هاوس، چند مشاور و من به معنای واقعی کلمه مجبور شدیم او را نگه داریم و توبیخ عمومی را که قصد داشت نثار اوباما کند، ملایم کنیم. با این حال، حتی نسخه رقیق شده سخنان او هم خشمگین به نظر می‌رسید. نتانیاهو با اشاره به هرگونه بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷، با تأکید گفت: این اتفاق نخواهد افتاد و با هر کلمه، به زانویش ضربه می‌زد. اوباما که خشمگین شده بود، پاسخ دادن را به معاونانش واگذار کرد. رئیس دفتر کاخ سفید، بیل دیلی، درست در دفتر بیضی، به دستیار ارشد بی‌بی، رون درمر، پرخاش کرد و گفت: آیا رئیس شما عادت دارد به میزبانش درس بدهد؟ رام امانوئل که آن شب با او روبرو شدم، به سینه ام کوبید و فریاد زد: نخست وزیر [حرف رکیک] شما نمی تواند وارد کاخ سفید [حرف رکیک] شود و به رئیس جمهور [حرف رکیک] درس بدهد. در آن زمان تیتر همه رسانه‌ها از بحران حرف می‌زدند.
چهارده سال از رویارویی جنجالی بی‌بی و اوباما می‌گذرد و امروز کمتر کسی آن را به یاد می‌آورد؛ با این حال، درست هفته گذشته، در همان مکان، رئیس دولت تحت فشار دیگری سعی کرد به یک رئیس‌جمهور محبوب و خودسر درس بدهد.
زلنسکی از سیاست دولت در قبال ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، شکایت کرد، اما ترامپ و ونس او را به خاطر نشان دادن ناسپاسی نسبت به ایالات متحده و ضعف در برابر روس‌ها، توبیخ کردند. بعد از آن جلسه؛ ترامپ به جای عقب‌نشینی، اصرار داشت که زلنسکی علناً عذرخواهی کند. البته زمان از سال ۲۰۱۱ تغییر کرده است و شخصیت‌ها هم تغییر کرده‌اند. بی‌بی زلنسکی نیست و اوباما آشکارا ترامپ نیست. این حال، زلنسکی مانند بی‌بی در آن زمان، امروز با دولتی سروکار دارد که آرمان او را در جبهه مقابل می‌بیند. و آخرین سخنرانی در دفتر بیضی شکل، درس‌هایی را که از آخرین سخنرانی آموختم به من یادآوری می‌کند و زلنسکی نیز بهتر است به آن توجه کند.
اول، بدانید با چه کسی صحبت می کنید. اوباما با وجود محبوبیتش، هرگز نتانیاهو را به عنوان فردی قوی تحت‌تاثیر قرار نداد. وقتی ترامپ می‌گوید “نه”، نه اسرائیل و نه اوکراین نباید جرات امتحان کردن داشته باشند.
این درس برای زلنسکی دشوار خواهد بود. به هر حال، او با تبلیغ برای دموکرات‌ها در سال گذشته در پنسیلوانیا، جمهوری خواهان را خشمگین کرد. جای تعجب نیست که علاوه بر اختلافات استراتژیک با او، کاخ سفید علاقه چندانی به زلنسکی ندارد.
دوم اینکه زلنسکی باید کارت‌های خود را بشناسد. ترامپ درست می‌گفت: اوکراینی‌ها تقریباً هیچ کارتی در دست ندارند. مهمات آنها کم است، به طور پیوسته زمین را به روس‌ها می‌بازند و به‌طور فزاینده‌ای در حال از دست دادن سربازان وظیفه هستند.
در نهایت و از همه مهمتر، زلنسکی، مانند نتانیاهو، باید چشم انداز ژئوپلیتیکی را که در آن عمل می‌کند، درک کند.
امروزه این بدان معناست که با این واقعیت دست و پنجه نرم می‌کنیم که چه بخواهیم چه نخواهیم، یک نظم جهانی جدید در حال ظهور است. ارکان اصلی نظم قدیم دیگر قطعیت ندارند. به جای آنها، دنیای جدیدی در حال شکل گیری است؛ که به حوزه‌های نفوذ تقسیم شده و بسیار کمتر از ایده‌آلیسم دوران جنگ سرد، با منافع شخصی قرن بیست و یکم هدایت می‌شود.
در این نظم جدید، معامله‌ای که در آن اوکراین نیمی از ثروت معدنی خود را به ایالات متحده واگذار می‌کند و باعث می‌شود تا فتوحات روسیه را به کریمه و دونباس محدود بماند؛ منطقی است.
تصمیم ترامپ مبنی بر اعطای چهار میلیارد دلار کمک نظامی اضافی به اسرائیل هم همینطور است. به نظر ترامپ، اسرائیل به طور کامل در حوزه نفوذ آمریکا قرار دارد و این کمک، سرمایه گذاری خوبی برای خود آمریکا محسوب می‌شود.
به نظر می‌رسد که نتانیاهو به سرعت همه این درس‌ها را درونی کرده است. با حضور ترامپ در دفتر بیضی، او هرگز خطر سخنرانی را به جان نمی‌خرد، بلکه احترامی را که به یک رئیس‌جمهور فوق‌العاده حامی منافع حیاتی اسرائیل است، از خود نشان می‌دهد. به این ترتیب، نتانیاهو الگویی را برای رهبران ارائه می‌دهد که باید در این دنیای جدید خائنانه حرکت کنند. آنها باید دائماً رئیس جمهور را متقاعد کنند که به بهترین وجه به منافع آمریکا خدمت می‌کنند.
آنها باید در مورد کارت‌هایی که در دست دارند واقع بین باشند و باید به دقت مردی را که اکنون در دفتر بیضی شکل نشسته است، بسنجند. در حضور او، باید بدانند چه زمانی باید تشکر کنند و چه زمانی فقط ساکت شوند.
