متاسفانه تاکنون هیچ دولتی نتوانسته است با برنامه ریزی اصولی مشکل مسکن را برای اقشار ضعیف جامعه حل کند.
هر دولتی هم که روی کار آمده با نام جدیدی طرح ساخت و ساز برای مردم را در مناطقی پرت و بعضا بیابان آغاز کرده و نهایتا پس از پایان عمر دولت به عنوان باری بر دوش دولت بعد باقی می ماند و در زمانی دیگر با نامی دیگر و با تسهیلات و منابع مالی جدید به گونه ای متفاوت از قبل پیگیری می شود.
نمونه بارز این ناکارمدی مدیریتی را می توان در پروژه های مسکن مهر در سراسر کشور مشاهده کرد با گذشت نزدیک به دو دهه هنوز دارندگان امتیازش درگیر تکمیل شدن و یا تعیین تکلیف آن هستند.در دولت کنونی نیز یکی از اصلی ترین وعده ها ساخت سالانه یک میلیون مسکن برای اقشار ضعیف بود.
جدای از امکان تحقق چنین وعده ای باید به طرح “نهضت ملی مسکن” اشاره کرد که طی آن اقشار زیادی ثبت نام کردند و بنابر وعده دولت دلخوش شدند که می توانند با ارائه تسهیلات ارزان و توجهی که دولت به امر حمایت از اقشار ضعیف دارد بتوانند خانه دار شوند.
اما این طرح نیز با شروع خود به گونه ای نامشخص موجب فشار مضاعف بر افراد و اقشاری گردیده که دل خوش به خانه دار شدن بودند. پیامک های ارسالی به متقاضیان مبنی بر واریز مبالغی از ۴۰ تا ۶۰ میلیون موجب فشار بر این اقشار گردیده است.
شکی نیست که ساخت و ساز با توجه به نرخ تورم موجود امری هزینه بر است اما برای یک کارگر یا کارمند که نهایتاً برجی ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان حقوق و درآمد دارد، تهیه چنین مبالغی غیرممکن و درصورت تامین آن فشاری مضاعف بر خانواده ها وارد خواهد شد.
دقیقاً نیمه دوم اسفند سال گذشته برای بسیاری از متقاضیان طرح نهضت مسکن پیامک هایی مبنی بر واریز ۴۰ میلیون تومان تا ۲۵ اسفندماه ارسال و درآن ذکر شده بود که در صورت عدم پرداخت و تکمیل موجودی از سوی متقاضی به منزله انصراف از این طرح می باشد!.
حال در کمتر از دوماه در اردیبهشت ماه پیامک دیگری برای متقاضیان ارسال شده است که می بایست تا پایان اردیبهشت ماه مبلغ ۴۰ میلیون دیگر واریز کنند و این بار با این عنوان که خوش حسابی در پرداخت برای آنها امتیاز ویژه خواهد داشت، مردم را تحت فشار گذاشته اند.
آیا مسئولان و مدیران مربوطه دراین پروژه ها هیچ نگرش و توجیه کارشناسی برای پیشبرد این طرح با توجه به توان مردم ندارند؟! کدام کارگر و کارمند و دیگر اقشار ضعیف جامعه می توانند درکمتر از دوماه ۸۰ میلیون پول را برای پرداخت فراهم کنند. از کدام درآمد و از کدام پس انداز می توانند این مبلغ را برای این پروژه ها فراهم نمایند؟!.
مهمتر آنکه به گفته بسیاری از متقاضیان به ویژه بازنشستگان که پیگیر پرونده خود هستند، هنوز هیچ اقدام عملیاتی در برخی از پروژه صورت نگرفته و حتی کلنگی بر زمین نخورده است!. برخی از این پروژه ها که درخارج از شهرها برای ساخت و ساز تعیین شده است در مرحله کسب جواز ساخت است و عملاً هیچ اقدامی در آن رخ نداده اما بیش از ۱۰۰ میلیون تومان به صورت مرحله ای از مردم اخذ شده است.
پس این مبالغ را باید برای چه چیزی بپردازند. این ابهام وجود دارد که تسهیلات و کمک های مالی و غیرنقدی که دولت وعده آن را بابت خانه دار شدن اقشار ضعیف می داد کدام است و کجاست؟!.
همانطور که گفته شد تورم و نرخ ساخت و ساز درکشور بسیار بالاست، اما واضح تر از آن وضعیت مالی اقشار ضعیف و حقوق بگیر در کشور است که قاعدتاً با این روش مدیریتی امید به خانه دار شدن آنها نیست و دور زمانی نخواهد بود که این افراد به سبب عدم توان پرداخت آورده مالی خود مجبور به واگذاری این مسکن ها به دلالان مسکن در مناطق مختلف خواهند شد. درحقیقت خانه هایی برای دلالان درحال ساخت است با این تفاوت که فشار آن وخون دلش برای اقشار ضعیف خواهد بود.
