پری‌یوش گنجی رنگ را بر بوم جاری می‌سازد؛ حرکت رنگ‌ها بر بوم او آنچنان روان و جاری است که حتی اگر به چند جزء تبدیل شود، ارتباطش با دیگر اجرا را از دست نخواهد داد.
به گزارش ایسنا، این زن نقاش معتقد بود که تغییر شیوه تفکر انسان، شیوه کار و فعالیتش را هم تغییر خواهد داد؛ به این ترتیب است که یک هنرمندِ نقاش، بعد از تغییر تفکرش، دیگر نمی‌تواند با همان فکر و بیان پیشینش کار کند. اولین انگیزه‌های نقاش شدن پری‌یوش گنجی را بوم نقاشیِ دخترِ ۱۵ ساله‌ای که دوست خواهرش بود، در او بیدار کرد. اینچنین بود که پری‌یوش گنجی از ۱۶ سالگی فقط نقاشی کشید، آموخت و به دیگری یاد داد؛ چنانچه پیش‌تر گفته بود: «اگر بار دیگر هم متولد شوم، همین مسیر را می‌روم و نقاش خواهم شد؛ نه می‌خواهم دکتر باشم نه هیچ چیز دیگری.» پری‌یوش گنجی نقاش معاصر ایرانی، تیرماه سال ۱۳۲۴ متولد شد.
او نقاش، استاد دانشگاه، عضو افتخاری انجمن نقاشان ایران و از طراحان پارچه و لباس ایران است. گنجی مدتی هم زیر نظر محمود فرشچیان و رضا فروزی نقاشی را آموخته است. طبیعت بی‌جان از ارکان آثار پری‌یوش گنجی و تاثیر هنر شرق بر آثار او غیرقابل انکار است؛ چرا که دوران تحصیل او در توکیو بر آثار او اثرگذار بود. بخش قابل توجهی از پژوهشگران هنر معتقدند که این هنرمند، خاطره و خیال را در آثار خود به نمایش گذاشته و از زاویه‌ای نیز به جریانِ نیروی حیات اشاره می‌کند.
همچنین گفته شده که آثار چند لته‌ای این هنرمند تحت تاثیر درهای «شوبی» ژاپنی و پنجره‌های «اُرُسی» ایرانی بوده است. آثار او اغلب بر روی بوم‌های بزرگ خلق شده است. آثار او لایه به لایه خلق شدند گاه برای خلق یک نقاشی چندین لایه رنگ را بر یکدیگر قرار داده است. از دیگر آموزه‌های و تاثیرپذیری آثار این هنرمند از هنر شرق، به ویژه هنر ژاپن، می‌توان از به‌کارگیری تکنیک آب مرکب در برخی آثار یاد کرد. آثار این زن نقاش، در دوره‌های مختلف با به‌کارگیری یک رنگ واحد شناخته شده که آثار او را در بر گرفته است. رنگ‌هایی از جمله قرمز، بنفش، سفید و آبی که البته گاه با رنگ سیاه ارتباط برقرار کردند. گفتنی است که به‌کارگیری رنگ بنفش برای این پیش‌کسوت بیش از فرم اهمیت داشته است.
به عنوان مثال مدتی در دهه ۸۰ رنگ قرمز و سیاه را پاسخ‌گوی خلاقیت درونی خود می‌دانست اما پس از مدتی رنگ‌های سرخ و سیاه لته‌های بزرگ این نقاش بدل به بنفش تیره شدند. او در این باره گفته بود: «چون یک چیز ناخودآگاه در درونم می‌گفت با این رنگ بهتر می‌توانی موضوعت را برسانی.» آثار این هنرمند اغلب هرچند که به یکدیگر وابسته نیستند اما با هم و یک‌جا معنا دارند و به همین سبب او به ندرت در نمایشگاه‌های گروهی حاضر شده است؛ با این حال بسیاری از کشورهای جهان از جمله ژاپن، فرانسه، عربستان، ازبکستان، کشورهای آسیای میانه و … بارها میزبان نمایشگاه‌های او بودند. پری‌یوش گنجی در هنرستان هنرهای زیبای ایران، دانشکده هنر سنت مارتین لندن، بوزار فرانسه و در آلمان درس خوانده است. او اولین هنرمند ایرانی است که بورس تحقیقات تطبیقی هنر یونسکو را گرفته و نقوش ایرانی، به‌ویژه دوران ساسانی را روی کیمونوهای ژاپنی بررسی کرده است.
