گروه سیاسی- سخنان علیرضا پناهیان در برنامه زنده سحرگاهی «ماه من» در شبکه سه سیما واکنش‌های بسیاری را به دنبال داشت. او یکی از پرحاشیه ترین روحانیون جدیدالورود به حاکمیت است که طی هشت سال دوران ریاست جمهوری حسن روحانی همواره از عدالت و برخورد با فساد دم می‌زد اما شهریور سال ۱۳۹۹ اسنادی از سوی یاشار سلطانی منتشر شد که در آن خبر از مالکیت خانه‌ای ۳۰ میلیاردی این مدعی عدالتخواهی و ضدفساد می‌داد. پناهیان درباره این اسناد گفت که خانه‌ای که ۵ سال قرار بود با شریکی آن را بسازیم چون شریکم به پول خود نیاز داشت، شخص دیگری آمد پول او را داد و خانه را ساختیم. یک زمین ۲۲۵ متری که هر طبقه آن حدودا ۱۲۰ متر می‌باشد. وی ادامه داد: «در پایان کار اسم ایشان هم آمده و یکجور رذیلانه زدند شرکت فلان فرد با فلان کارخانه‌دار که هر کدام از رفقا زنگ زدند گفتند پس برج ۱۰۰ میلیاردی نیست؟»
او گفت: «من یک واحد آن خانه را بیشتر ندارم آن هم با هدیه رفقا، مانند امام که هدیه‌ای زندگی می‌کرد و مقام معظم رهبری که با هدیه رفقایش زندگی می‌کند، من هم همین طور». این تفسیر وی از شیوه زندگی خود و نسبت دادن آن به زندگی امام (ره) و مقام معظم رهبری موج دوباره‌ای را علیه او به راه انداخت. علیه واعظی که در چند سال اخیر اظهاراتش جنجال‌برانگیز شده است.
روحانی ۵۵ ساله‌ای که در سال ۱۳۸۹ در سمت‌های نائب رئیس قرارگاه عمار و عضو هیئت امنای دانشگاه هنر انتخاب شد و در کارنامه‌اش معاونت فرهنگی نهاد رهبری در دانشگاه‌ها و مسئول نهاد رهبری دانشگاه هنر را دارد. اگرچه طیفی از اصولگرایان از موضوع عبور از عدالتخواهی مطرح شده توسط پناهیان انتقاد کردند اما پس از انتشار اسناد خانه منتسب به پناهیان به همان میزان از او دفاع شد. در این بین اختلافات اصولگرایان و جریانی که خود را عدالتخواه می‌خوانند بیش از پیش نمایان شد.
اما حالا پس از اظهارات هتاکانه او نسبت به پیامبر اسلام و امیرالمومنین بار دیگر توجه بسیاری از اصولگرایان و مراجع به سمت او جلب شد. هر چند پناهیان خودش مدعی شده: «تمام آن عباراتی را که به کار برده، از جانب حسودانی بود که نسبت به امیرالمومنین حسادت داشته و ولایت و سخت‌گیری‌های ایشان را برنمی‌تافتند. این که ایشان گوشت تلخ بود، نظر من نیست بلکه از زبان حسودان گفتم.»
پناهیان منتقدان خودش را به «خوارج» تشبیه کرد و گفت: « ما مبرا از ضعف نیستیم اما بعد از این اتفاق، اعتماد به نفس من بالا رفت، زیرا ما بیست و هفت جلسه است که درباره افرادی که مغرضانه صحبت کردند، حرف می‌زنیم اما فقط یک گزک از کلام ما گرفتند. جای شکرش باقی است.»
اما پیش از اینکه پناهیان از بالارفتن اعتماد به نفس خودش بگوید، خبرگزاری تسنیم در مقام دفاع از او نوشت: « به وضوح مشخص است که گوینده (پناهیان) به دنبال تضعیف جایگاه معصوم نیست بلکه در بیان تقویت خصلت عدالت نبوی و علوی است. یعنی آن دو بزرگوار، نسبت به کسانی که دنبال تبعیض بودند، خشن رفتار می‌کردند و گوشت‌تلخی می‌کردند.»
این خبرگزاری همچنین اضافه می‌کند: «نباید هرکسی به اسم نقد، به خودش اجازه دهد که دست به تهمت و افترا بزند.»
تسنیم طی انتشار یک گزارش دیگر هم پناهیان را یکی از منبری‌های خوب کشور توصیف می‌کند و می‌نویسد: «هرکس جناب پناهیان را بشناسد، ارادت او به پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرالمومنین علیه‌السلام را جزو بدیهیات و مثل روز روشن می‌داند. اما در این میان برخی ریاکارانه به ایشان تاختند؛ آنها که الزام به خود دین و بسیاری از واجبات آن را هم امروز انکار می‌کنند و وقتی مرجعیت قرآن هم توسط فردی مانند سروش زیر سوال می‌رود، ککشان نمی‌گزد، حالا این روز‌ها کاتولیک‌تر از پاپ شده بودند و «مثلاً» از ساحت پیامبر و امام علی، آن هم در مقابل فرد شناخته شده‌ای مانند پناهیان، دفاع می‌کردند و سینه چاک می‌کردند! علیرضا پناهیان از مبلغین منبری‌های خوب کشور است و سالهاست که منابر او جزو شنیدنی‌هاست؛ البته نمی‌توان انکار کرد که پناهیان دهه‌ی اخیر، با پیش از آن تفاوتی کرده و تا حدی سیر نزولی داشته است، اما به هرحال حجت‌الاسلام پناهیان یکی از منبری‌های خیلی خوب و قابل استفاده در کشور است.»
اما به هر ترتیب بسیاری از کارشناسان دینی نسبت به اظهارات توهین آمیز پناهیان واکنش نشان دادند.
رسول جعفریان، مورخ، در واکنش به اظهارات پناهیان درباره پیامبر نوشت: «بازی با تاریخ اسلام، یکی از خطرناک ترین کارهایی است که عده ای منبری بی دانش، به دلیل نخواندن درست فقه و قواعد اجتهاد انجام می دهند. آنها با استناد به هر رطب و یابس تاریخی، اصول محکم دینی استخراج می کنند. سیما هم که دربست در اختیار است و فرصتی برای ترویج اباطیل و منکرات.»
آیت الله عندلیب همدانی استاد حوزه علمیه قم نیز از دیگر کسانی است که به سخنان اخیر پناهایان واکنش نشان داد. او نوشت: « پناه به خداوند می‌برم از هتاکی و بی ادبی و جسارت به ساحت مقدس نبی رحمت و محضر مبارک امیرالمؤمنین (علیهماالسلام) لقب گوشت تلخ سزاوار خود این گویندهٔ جسور است.»
آیت‌الله سیدعباس حسینی قائم‌مقامی هم در یادداشتی در پاسخ به سخنان توهین آمیز علیرضا پناهیان نسبت به پیامبر اسلام (ص) و حضرت علی (ع) در یک برنامه تلویزیونی، نوشت: «این سخنان را هرگز نباید و نمی‌توان یک اشتباه در گفتار و یا خطایی در زبان تعبیر کرد، بلکه نتیجه منطقی و باوری برآمده از مقدماتی است که در گام‌های پیشین طی شده و اینک صادقانه بر آن تصریح می‌شود. و اینک محصول قطعی چنین مبانی و مقدماتی، تحریف آشکار پیامبر رحمت و جایگزینی جعلی پیامبر قدرت و خشونت است.»
این فیلسوف و عالم دینی در ادامه می‌نویسد: «از سوی دیگر اما، باید این سخنران محترم را سپاس گفت که آنچه بسیاری دیگر در دل نهفته دارند را صادقانه و صریح، آشکارا بیان می‌نماید و مخاطبان خود را از تعلیق رهانیده و راه را بر توجیه و تفسیر آنان که مخاطب خود را خام ذهن و ساده دل می پندارند می‌بندد، غافل از آنکه مخاطبان آشنا سخنانی چنین را نه در خلأ، بلکه در نسبت مستقیم و منطقی مبانی و مقدماتی که اشاره شد فهم می‌کنند و لذا هیچ راهی برای تکذیب، توجیه و تفسیر آن نیست جز انکار و برگشت از مبانی‌ای که زاینده چنین باوریست. باور به اصالت قدرت ، محصولی جز تقدیس خشونت و تحسین گوشت تلخی ندارد. آیا با ترسیم چنین تصویری از پیامبر(ص) توسط برخی دوستداران، همچنان زبانی برای ابطال دشمنی ورزی هایی چون آیات و کاریکاتورهای شیطانی باقی می‌ماند؟»
همچنین محمدرضا جوادی یگانه جامعه شناس و استاد دانشگاه نوشت: «پیامبر و علی(ع)، قاطع بودند، نه در برابر مردم، بلکه در برابر فساد منسوبان. مردم، علی‌الاصول فاسد نیستند و لذا از برخورد با مفسدین ناراضی نیستند. اما نواصولگرایانی که در مقابل فساد رفقا،سکوت و توجیه را پیشه کرده‌اند، قاطعیت در برخورد با فساد را گوشت‌تلخی می‌دانند و از آن هراسانند.»
اما پیش از این واکنش‌ها، بسیاری از مردم و کاربران در شبکه‌های اجتماعی این پرسش را مطرح می‌کنند که آیا اگر شخص دیگری، نه در صداوسیما بلکه در یک اظهارات کم مخاطب، چنین الفاظی را علیه پیامبر اسلام و امام اول شیعیان بیان می‌کرد، با او هم برخوردی می‌شد که حالا به پناهیان می‌شود؟
